In Marcus Aurelius (121-180 n.Chr.) komen twee schijnbaar tegengestelde werelden samen: die van keizerlijke macht en die van innerlijke deugd. Als Romeins keizer leidde hij het rijk door enkele van zijn donkerste hoofdstukken – oorlogen aan de grenzen, overstromingen, hongersnood, pest en burgeroorlog. Zijn openbare leven vereiste kracht, vastberadenheid en opoffering. Toch ging achter het marmeren beeld van de heerser een man schuil die een rustig, levenslang gesprek met zichzelf voerde.

Marcus kreeg de bijnaam Verissimus, "de meest waarachtige". Hij was niet alleen een vorst, maar ook een filosoof die diep gevormd was door het stoïcisme. Niet de koude onthechting die we tegenwoordig vaak met dat woord associëren, maar een levende filosofie geworteld in rede, mededogen en het geloof dat alle mensen burgers van één wereld zijn. Voor Marcus was rechtvaardigheid het hoogste goed en het ontwikkelen van iemands karakter de grootste taak.

Verissimus is een muzikale verkenning van deze dualiteit: de spanning tussen de lasten van het bevel (weerspiegeld in een Respighiaanse mars) en de stille discipline van het filosofische denken (weerspiegeld in een plechtige hymne). Het weerspiegelt zowel de harde realiteit van conflict en verlies als de stille kracht die gevonden wordt in reflectie en morele helderheid. Het is een eerbetoon aan een man die, in de schaduw van de macht, het licht van de wijsheid zocht.

Graad: 6

Duur: 4:30

ScoreView van Verissimus

Demo Score van Verissimus