Mourned from Afar is een werk voor brassband, sopraan en bariton. Het is bedoeld als een requiem voor de tijden die we doormaken in de pandemie die in 2020 begon. Daarnaast is het een persoonlijk testament van de emoties en strijd die de componist zelf in deze tijd heeft doorgemaakt.

De tekst is door Monique Bronkhorst geschreven en in drie talen gebruikt in het werk. Op dit moment is er alleen de Zwitserse versie met solo’s in het Duits, Frans en Italiaans en begeleiding door brassband. Deze versie gaat september 2022 in première door de Swiss Army Brass Band onder leiding van Philipp Werlen. Daarnaast is er de mogelijkheid voor een versie met één taal.

Het werk bestaat uit de volgende delen:

• Prologue: een opening voor brassband,
• Healthcare Heroes: solo voor sopraan,
• Transition 1: intermezzo voor brassband,
• Loneliness: solo voor bariton,
• Transition 2: intermezzo voor brassband,
• Earth: duet voor sopraan en bariton,
• Transition 3: intermezzo voor brassband,
• Lament: solo voor sopraan,
• Transition 4: intermezzo voor brassband,
• Solidarity: solo voor bariton,
• Transition 5: intermezzo voor brassband,
• What if: duet voor sopraan en bariton,
• Epilogue: finale voor brassband.

De transities vormen het verbindende element tussen de verschillende gezongen delen.

De titel slaat op een deel van de tekst: “op afstand beweend, geliefd, gemist” uit het Lament.

Graad: 6
Duur: 38:00

Mourned from Afar is beschikbaar vanaf September 2024. Dit werk wordt aangeboden op licentie basis, de eerste uitvoering kost 250,- extra uitvoeringen kosten 100,- per uitvoering.

Luister naar Mourned from Afar

Demo Score

Tekst

Healthcare Heroes

Voor koele handen op koortsige hoofden
waakzame ogen op monitors gericht
in plastic verpakt mededogen
geef hen nu een zalig pauzeren

Voor hen die dapper voor onze vrijheid streden
Ons behoedden voor verder leed
Voor hen die sneuvelden in de strijd
Opdat zij nu het vermoeide hoofd neer mogen leggen

What if

Wat als smart geen begin en geen einde meer kent,
we vaders en moeders en broers moeten missen,
alleen nog thuislozen door de straten dolen
En vrees ons dagelijks leven regeert

Wat als verzorgers zelf verzorgd moeten worden,
Sociale omgang een werkwoord wordt,
De muziek in cafés blijvend verstomd
Laten we elkaar dan bemoedigen en troosten

Loneliness

Voor hen in eeuwige retraite
Dodelijk getroffen in hun isolement
Eindeloze uren in het verschiet
louter angst als naargeestig huisgenoot

Troost geboden door bedekte gezichten
geliefden gekrompen tot tabletvorm
biedt hen de eeuwige omarming
een liefdevol wiegen tot in oneindigheid

Earth

Respijt voor de aangeschoten aarde
Zij haalt diep adem en uit haar moederlijke kracht
herrijst nieuw groen tussen verkoolde resten
zuurstof voor ons lichaam en onze geest

O, laat ons het licht zien en tot inkeer komen
wanneer auto’s weer rijden, vliegtuigen weer vliegen
het leven haar gewone gang hervat
laat ons dan zorgen voor dit slachtoffer.

Lament

Voor hen die ademloos verdronken
Hun vlam te vroeg en voor altijd gedoofd
Op afstand beweend, geliefd, gemist
Laten we hen nooit vergeten

Voor hen die strijdend ten onder gingen
Hun leven voor het onze waagde
Beloon hun moed en dapperheid
En gun hen een plek in het paradijs

Solidarity

Verbonden in strikte afzondering
Zagen wij ineens de ander staan
Hoeveel draaglijker werd onze nood
Nu we ander lijden konden verlichten

Applaus klinkt beter dan een enkel klappen
Tranen stelpen blijkt een kleinigheid
Samen ontketenen we onvermoede krachten
Laten we in ons hart een altijddurende warmte koesteren.